Zgodnie z artykuł 94 rozporządzenia rady (UE) 2019/1111 z dnia 25 czerwca 2019 r. w sprawie jurysdykcji, uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich i w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej oraz w sprawie uprowadzenia dziecka za granicę rozporządzenie to zastępiło dla państw członkowskich konwencje istniejące w chwili wejścia w życie rozporządzenia (we) nr 2201/2003, zawarte między dwoma lub większą liczbą państw członkowskich i dotyczące spraw uregulowanych w niniejszym rozporządzeniu. Dotyczy to również umowy z Francją z 5 kwietnia 1967 r.
Znajduje to pośrednio potwierdzenie w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 28 maja 2014 r. (I CSK 330/13), który odnosił się do poprzednio obowiązującego rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczącego jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej.
Sąd Najwyższe zwrócił jednak uwagę, że sprawy dotyczące stosunków majątkowych małżeńskich nie są objęte zakresem zastosowania któregokolwiek z aktów prawnych składających się na regulacje Unii Europejskiej w dziedzinie jurysdykcji krajowej oraz uznawania i wykonywania zagranicznych orzeczeń i w tym zakresie umowa z 1967 roku znajduje zastosowanie