In the event of withdrawal of the spouse’s consent in an appeal to omit the decision on guilt in the separation judgment, Article 5672 § 2 of the Code of Civil Procedure should be applied (decision of the Court of Appeal in Katowice of 6 December 2000 (I ACa 842/00). This means that the proceedings are discontinued. Article 512 § 1 of the Code of Civil Procedure, which introduces the principle that the withdrawal of the application is effective only after the commencement of the session or after any of the participants has submitted a written statement, shall not apply if the other participants have not objected to it within the time limit set.
Autor: dozorca
-
Cofnięcie w apelacji zgody małżonka na pominięcie w orzeczeniu o separacji rozstrzygnięcia o winie
W razie cofnięcia w apelacji zgody małżonka na pominięcie w orzeczeniu o separacji rozstrzygnięcia o winie powinien zostać zastosowany art. 5672 § 2 k.p.c. (postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 6 grudnia 2000 r. (I ACa 842/00). Oznacza to że postępowanie umarza się. Nie stosuje się przy tym art. 512 § 1 kpc, który wprowadza zasadę, ze rozpoczęciu posiedzenia albo po złożeniu przez któregokolwiek z uczestników oświadczenia na piśmie cofnięcie wniosku jest skuteczne tylko wtedy, gdy inni uczestnicy nie sprzeciwili się temu w terminie wyznaczonym
-
Separation and the establishment of the separation of property by the court
Separation is a separate institution of the establishment of the separation of property by the court (Article 52 § 1 of the Family and Guardianship Code). Separation may be applied in the event of the breakdown of the marital life of the spouses. On the other hand, the abolition of the community of property is a fragmentary solution in the sphere of legal and property relations
One of the important reasons for demanding the abolition of the community of property is the de facto separation of the spouses, which allows the spouses to cooperate in the management of their joint property (see, among others, the judgment of the Supreme Court of 29 January 1997, I CKU 66/96, „Prokuratura i Prawo” No. 7-8, p. 32 and the judgment of 13 May 1997, III CKN 51/97).
However, one cannot focus on aspects of a family law nature, or even on personal relations between spouses, as this may lead to identifying important reasons with the reasons for divorce or separation, for which a complete breakdown of marital life is sufficient (Article 611 § 1). The above view is supported by the judgment of the Supreme Court of 17 December 1999 (III CKN 506/98)
-
Separacja a ustanowienie rozdzielności majątkowej przez sąd
Separacja jest odrębną instytucją ustanowienia przez sąd rozdzielności majątkowej (art. 52 § 1 kro). Separacja może być stosowana w przypadku rozkładu pożycia małżonków. Natomiast zniesienie wspólności majątkowej jest fragmentarycznym rozwiązaniem w sferze stosunków prawno-majątkowych
Jednym z ważnych powodów do żądania zniesienia wspólności majątkowej jest separacja faktyczna małżonków umożliwiająca małżonkom współdziałanie w zarządzie ich majątkiem wspólnym (por. m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 stycznia 1997 r., I CKU 66/96, „Prokuratura i Prawo” nr 7-8, s. 32 i wyrok z dnia 13 maja 1997 r., III CKN 51/97).
Nie można natomiast koncentrować się na aspektach o charakterze rodzinnoprawnym, czy wręcz na relacjach osobistych między małżonkami, gdyż może prowadzić do utożsamiania ważnych powodów z przyczynami rozwodu lub separacji, do orzeczenia której wystarczy zupełny rozkład pożycia małżeńskiego (art. 611 § 1). Pogląd powyższy znajduje oparcie w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1999 r. (III CKN 506/98)
-
Rozwód z obywatelem Rosji
Rozwód osób posiadających obywatelstwo różnych państw zalicza się do kategorii spraw z elementem obcym, co oznacza, iż prawo, które będzie miało do niego zastosowanie, określają przepisy prawa międzynarodowego prywatnego. Dla spraw rozwodowych między obywatelami Polski i Rosji właściwe przepisy prawa międzynarodowego prywatnego odnajdziemy w Umowie między Rzecząpospolitą Polską a Federacją Rosyjską o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych i karnych z dnia 16 września 1996 r.
Prawo i organ właściwy w sprawie
Zgodnie z art. 26 wspomnianej Umowy, w sprawach rozwodowych stosuje się prawo tego z państw, którego obywatelstwo posiadają oboje małżonkowie w chwili zgłoszenia wniosku (a zatem w Polsce: wytoczenia powództwa) o rozwód. Jeśli natomiast małżonkowie posiadający obywatelstwo jednego z państw mieszkają w drugim z państw, to prawem właściwym nadal pozostaje prawo państwa ich wspólnego obywatelstwa, jednak postępowanie może się toczyć również przed organami państwa ich miejsca zamieszkania. Dla przykładu: w przypadku rozwodu mieszkających w Polsce małżonków, z których jeden posiada wyłącznie obywatelstwo rosyjskie, a drugi – rosyjskie i polskie, prawem właściwym będzie prawo rosyjskie, jednak postępowanie rozwodowe będzie mogło zostać wszczęte i przeprowadzone zarówno przed sądem w Rosji, jak i w Polsce (w zależności od tego, do którego sądu zostanie wniesione powództwo). Sąd polski musiałby jednak zastosować w tej sprawie prawo rosyjskie.
W przypadku rozwodu małżonków, którzy nie mają tego samego obywatelstwa, kluczowym czynnikiem przy ustalaniu właściwego prawa oraz organu do przeprowadzenia postępowania będzie wspólne miejsce zamieszkania stron. Oznacza to, że jeśli małżonkowie mieszkają w tym samym państwie, to znajdzie do nich zastosowanie prawo właśnie tego państwa i to jego organy będą odpowiedzialne za prowadzenie postępowania. Natomiast jeśli małżonkowie zamieszkują w dwóch różnych państwach, to zarówno polskie, jak i rosyjskie organy będą miały prawo do przeprowadzenia postępowania rozwodowego. W takim przypadku decydujące będzie, do którego z nich wcześniej zwróci się jeden z małżonków. Prawem właściwym dla rozwodu będzie prawo tego państwa, w którym jest prowadzone postępowanie rozwodowe.
Ważny aspekt stanowi również to, iż sąd właściwy do orzekania w sprawie o rozwód jest ponadto właściwy do orzekania o władzy rodzicielskiej i alimentach na rzecz małoletnich dzieci stron.
Doręczenia pism procesowych
Jeśli zaistnieje taka konieczność, organ państwa, przed którym toczy się postępowanie rozwodowe, może zwrócić się do właściwego organu drugiego państwa (którego obywatelstwo ma jeden z małżonków) o udzielenie pomocy prawnej, polegającej na przykład na doręczeniu dokumentów stronie postępowania. W takim przypadku, organ wezwany do udzielenia pomocy prawnej doręcza pisma w trybie przyjętym w jego państwie, pod warunkiem, że doręczane pisma zostały sporządzone w języku urzędowym tego państwa lub dołączono ich uwierzytelnione tłumaczenie. W innym wypadku organ może doręczyć pisma stronie jedynie wtedy, gdy strona dobrowolnie je przyjmie.
-
Divorce from a Russian citizen
Divorce of persons with citizenship of different countries is classified as cases with a foreign element, which means that the law that will apply to it is determined by the provisions of private international law. For divorce cases between citizens of Poland and Russia, the relevant provisions of private international law can be found in the Agreement between the Republic of Poland and the Russian Federation on legal assistance and legal relations in civil and criminal matters of 16 September 1996.
Law and competent authority in the case
According to art. 26 of the aforementioned Agreement, in divorce cases the law of the country whose citizenship both spouses have at the time of filing the application (and therefore in Poland: filing the action) for divorce is applied. However, if spouses with citizenship of one of the countries reside in the other country, the applicable law will still be the law of the country of their common citizenship, but the proceedings may also be conducted before the authorities of the country of their place of residence. For example: in the case of a divorce of spouses living in Poland, one of whom has only Russian citizenship, and the other has Russian and Polish citizenship, Russian law will be the applicable law, but divorce proceedings may be initiated and conducted both in a court in Russia and in Poland (depending on which court the action is filed with). However, the Polish court would have to apply Russian law in this case. In the case of a divorce of spouses who do not have the same citizenship, the key factor in determining the applicable law and the authority to conduct the proceedings will be the common place of residence of the parties. This means that if the spouses live in the same country, the law of that country will apply to them and its authorities will be responsible for conducting the proceedings. On the other hand, if the spouses live in two different countries, both Polish and Russian authorities will have the right to conduct divorce proceedings. In such a case, the decisive factor will be which of them one of the spouses applies to first. The law applicable to the divorce will be the law of the country in which the divorce proceedings are conducted. Another important aspect is that the court competent to rule on divorce proceedings is also competent to rule on parental authority and maintenance for the minor children of the parties.
Service of procedural documents
If necessary, the authority of the state before which the divorce proceedings are pending may request the competent authority of the other state (of which one of the spouses is a citizen) to provide legal assistance, consisting, for example, in serving documents to the party to the proceedings. In such a case, the authority requested to provide legal assistance serves the documents in the manner accepted in its state, provided that the documents served have been drawn up in the official language of that state or a certified translation has been attached. Otherwise, the authority may serve the documents on the party only if the party voluntarily accepts them.
-
Divorce of a Ukrainian citizen
Divorce of citizens of different countries belongs to the category of cases with a foreign element – the provisions of private international law decide which country’s law will apply to them. In the case of divorces between citizens of Poland and Ukraine, the relevant provisions of private international law are contained in the Agreement between the Republic of Poland and Ukraine on legal assistance and legal relations in civil and criminal matters, concluded in Kiev on May 24, 1993.
Law and competent authority in the case
According to Article 26 of the aforementioned agreement, the law of the country whose citizenship both spouses have at the time of initiating the proceedings (i.e.: filing a divorce suit) has priority in divorce cases. If the spouses do not have common citizenship, then the decisive factor in determining the law applicable to the divorce, as well as the body before which the proceedings should be conducted, will be their common place of residence (and therefore, if the spouses live in the same country, the law of that country applies and its bodies will conduct the proceedings). Finally, if the spouses live in the territory of two different countries, both Polish and Ukrainian bodies will be entitled to conduct divorce proceedings. The decisive factor will be which of them one of the spouses contacts first. The law applicable to the divorce will be the law of the country in which the divorce proceedings will be conducted. An important issue is that the court competent to rule on divorce is also competent to rule on parental authority and maintenance for minor children. Service of procedural documents
The authority of the state before which the divorce proceedings are pending may, if necessary, request the competent authority of the other state (of which one of the spouses is a citizen) to provide legal assistance, for example – in the matter of serving documents to a party in the proceedings. The authority requested to provide legal assistance serves documents in accordance with the legal provisions in force in its state, if the documents served have been drawn up in the official language of that state or if their certified translation has been attached. Otherwise, it serves documents to the party only if the party voluntarily accepts them.
Recognition of documents
It should be emphasized that documents that have been drawn up or certified in the proper form by the competent authority of one of the states, bearing the official seal and the signature of the authorized person, have evidentiary force in the territory of the other state without the need for legalization. This also applies to copies and translations of documents that have been certified by the competent authority. Furthermore, documents that are treated as official documents in the territory of one state are also considered as such in the territory of the other state.
-
Rozwód z obywatelem Ukrainy
Rozwód obywateli różnych państw należy do kategorii spraw z elementem obcym – o tym, którego państwa prawo znajdzie do nich zastosowanie, decydują przepisy prawa międzynarodowego prywatnego. W przypadku rozwodów między obywatelami Polski i Ukrainy właściwe przepisy prawa międzynarodowego prywatnego są zawarte w Umowie między Rzecząpospolitą Polską a Ukrainą o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych i karnych sporządzonej w Kijowie dnia 24 maja 1993 r.
Prawo i organ właściwy w sprawie
Zgodnie z art. 26 wspomnianej umowy, pierwszeństwo zastosowania w sprawach rozwodowych ma prawo tego z państw, którego obywatelstwo posiadają oboje małżonkowie w chwili wszczęcia postępowania (a więc: wytoczenia powództwa o rozwód). Jeśli małżonkowie nie mają wspólnego obywatelstwa, to decydujące dla ustalenia prawa właściwego dla rozwodu, a także organu, przed którym powinno się toczyć postępowanie, będzie ich wspólne miejsce zamieszkania (a zatem, jeśli małżonkowie mieszkają w tym samym państwie, to stosuje się prawo tego państwa i to jego organy przeprowadzą postępowanie). Wreszcie, jeśli małżonkowie mieszkają na terytorium dwóch różnych państw, to zarówno organy polskie, jak i ukraińskie, będą uprawnione do przeprowadzenia postępowania rozwodowego. Decydujące będzie to, do którego z nich wcześniej zwróci się jeden z małżonków. Prawem właściwym dla rozwodu będzie prawo tego państwa, na terenie którego będzie toczyło się postępowanie rozwodowe.
Istotną kwestią jest to, iż sąd właściwy do orzekania w sprawie o rozwód jest również właściwy do orzekania o władzy rodzicielskiej i alimentach na rzecz małoletnich dzieci.
Doręczenia pism procesowych
Organ państwa, przed którym toczy się postępowanie rozwodowe, w razie konieczności może zwrócić się do właściwego organu drugiego państwa (którego obywatelstwo ma jeden z małżonków) o udzielenie pomocy prawnej, na przykład – w kwestii doręczenia dokumentów stronie postępowania. Organ wezwany do udzielenia pomocy prawnej doręcza pisma zgodnie z przepisami prawnymi obowiązującymi w jego państwie, jeśli doręczane pisma zostały sporządzone w języku urzędowym tego państwa lub jeżeli dołączono ich uwierzytelnione tłumaczenie. W innym wypadku doręcza pisma stronie tylko wtedy, jeżeli strona dobrowolnie je przyjmie.
Uznanie dokumentów
Należy podkreślić, że dokumenty, które we właściwej formie sporządził lub uwierzytelnił właściwy organ jednego z państw, opatrzone pieczęcią urzędową i podpisem osoby uprawnionej, posiadają moc dowodową na terytorium drugiego państwa bez potrzeby legalizacji. Dotyczy to także odpisów i tłumaczeń dokumentów, które uwierzytelnił właściwy organ. Ponadto, dokumenty, które na terytorium jednego z państw traktowane są jako dokumenty urzędowe, uważane są za takie również na terytorium drugiego państwa.
-
Pełnomocnik w sprawie o rozwód
Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 25 lipca 1978 r. (III CZP 43/78) w sprawie o rozwód pełnomocnikiem procesowym mogą być prócz adwokata (obecnie też radcy prawnego) tylko rodzice, rodzeństwo lub zstępni, strony oraz osoby pozostające ze stroną w stosunku przysposobienia, jeżeli udzielono im pełnomocnictwa do prowadzenia danej sprawy (art. 87 § 1 w związku z art. 426 k.p.c.).
-
Representative in a divorce case
Pursuant to the resolution of the Supreme Court of July 25, 1978 (case ref. adoption, if they were granted a power of attorney to conduct a given case (Article 87 § 1 in connection with Article 426 of the Code of Civil Procedure).